Eén van mijn dromen is om zelf een voedselbos te ontwikkelen. Niet door het te leren van een ander (Wouter van Eck bijvoorbeeld) maar wel door me te laten inspireren. En dat doet Wouter absoluut. Het onderstaande verhaal plaatste hij op facebook. Ik vond het een heel mooi voorbeeld van hoe de oude manier gewoon niet meer werkt. Voorheen had monocultuur wel degelijk een functie. Het zorgde ervoor dat de mens zich tot een zo hoog mogelijke verdichting kon ontwikkelen.
Dat tijdperk is echter voorbij. De involutie (het afdalen in de stof, zoals Sonia Bos het beschrijft) is voorbij, de evolutie is begonnen (het terugkeren naar de bron) en dus wordt het tijd dat we ook die oude systemen los gaan laten. Wouter deed er meer dan 20 jaar over om zijn voedselbos tot een succes te maken, maar mijn intuïtie zegt dat dit veel sneller kan. Alles is behoorlijk in frequentie gestegen, zo ook mijn manifestatiekracht.
We zullen zien wat het universum voor me in petto heeft. In 2020 kreeg ik een voorschotje, een voorbode op Stokershorst, waar de mogelijkheid lag om daar mijn experiment uit te gaan voeren. Maar het lukte daar nog niet. Nog niet, want ik weet gewoon dat er nog mogelijkheden gaan komen. Het wordt alleen maar beter ;)
Ok, hier het verhaal van Wouter met bijbehorende foto's:
A shower has passed, pouring around 30 mm of rain over Foodforest Ketelbroek (silhouette to be seen in the back) and the neighbouring field in the front as well.This picture shows two different agricultural methods. At the right you can see a field being used for growing annual crops in a monoculture system. At the left a perennial food forest is growing.
Two different streams are merging at this spot. You can notice different colours.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten